2.
Latarnia morska Kikut jest okrągłą wieżą zbudowaną w dolnej, większej części z murowanych kamieni polnych, a w górnej ze zwykłych cegieł. Na jej szczycie znajduje się biała, metalowa laterna z oknami zajmującymi połowę okręgu od strony Bałtyku.
Jest to po Jastarni najniższa ze wszystkich polskich latarń, ale ze względu na położenie na wysokim brzegu morza, ma najwyżej położone źródło światła i gdyby jego moc była większa, miałaby największy zasięg.
Latarnia nie jest udostępniona do zwiedzania.


3.
Całość zabudowań latarni w Niechorzu stanowi kilka budynków otoczonych ceglanym murem. Główny budynek stanowi kwadratowa podstawa wieży z symetrycznymi, piętrowymi przybudówkami. Sama wieża ma przekrój ośmiokątny, na samej górze lekko rozszerza się w galerię otaczającą okrągłą, murowaną podstawę przeszklonej laterny z białym kopulastym daszkiem. Latarnia jest naprawdę wysoka, taras galerii, na którą prowadzi 210 schodów ma niezbyt wysoką balustradę i osoby z lękiem przestrzeni mogą mieć problemy z podziwianiem krajobrazu z jej szczytu. Przy wejściu do latarni znajduje się mały ogród ze wspaniałymi ponad 2 metrowymi żywopłotami. Od strony lądu budynek latarni widać już z odległości kilku kilometrów, natomiast od strony morza ponad koronami drzew porastających klifowy brzeg widoczna jest tylko połowa wieży. Dla uchronienia latarni przed erozją brzeg morza jest zabezpieczony grubym, betonowym wałem.
Latarnia jest udostępniona do zwiedzania.


Dla miłośników militariów:

Muzeum V3 w Lubiniu
To jedyna w Polsce ekspozycja dotyczy pocisków - tajnej broni Hitlera, która miała zmienić losy wojny. Wyrzutnie zlokalizowano na wyspie Wolin z kilku powodów. Wyspa była trudno dostępna i daleko od frontu. Kilkadziesiąt kilometrów od Zalesia znajdował się niemiecki ośrodek rakietowy w Pennemünde, w którym pracował Werner von Braun (konstruktor wyrzutni V1 i V2), a w Lubiniu działała największa w Europie cementownia, która dostarczała materiału do budowy fundamentów wyrzutni. Bliskość wody zapewniała odpowiednie chłodzenie działa, a wzniesienia, na których zbudowano wyrzutnie, miały idealny kat 45 st.
Na Wolinie wystrzelono około tysiąca pocisków próbnych. Wpadały do Bałtyku. W lutym 1945r. broń była gotowa, ale Hitler nie zdążył jej użyć. Pociski V3 ważyły 90 kg i były wystrzeliwane przez lufę o długości 130 m. Działo obsługiwało 157 żołnierzy.
Dziś muzeum to ekspozycja w bunkrze oraz pozostałości po trzech wyrzutniach V3, do których prowadzi muzealny szlak. W bunkrze, oprócz pocisków V3 oraz wszelkiej dostępnej dokumentacji i zdjęć wyrzutni, można obejrzeć uzbrojenie i elementy ubioru żołnierzy z II wojny światowej. Na wystawie są także kule armatnie z XVII w. i żelazka na duszę.

W przeciwieństwie do innych muzeów , aby poczuć atmosferę miejsca, można brać eksponaty do rąk.
Wspaniałą pamiątką będzie zdjęcie z bronią oraz ekwipunkiem z II wojny św.

Fort Gerharda w Swinoujściu (Warszów)
Fort należy do najlepiej zachowanych do obecnych czasów pruskich nadbrzeżnych fortów artyleryjskich w Europie.Wybudowany został w latach 1856-1863, przeznaczony do obrony portu przed nieprzyjacielską flotą. Dwukondygnacyjna, owalna reduta po 1863 r. otoczona wraz ze wschodnim fragmentem wałów ziemnych fosą wodną. W II poł. XIX w. dwukondygnacyjna reduta, pełniąca rolę bloku koszarowo-bojowego została przebudowana, stając się zapleczem wysokich obwałowań ziemnych, skierowanych grotem w stronę północno-wschodnią. Całość do roku 1863 otoczona fosą wodną.Zwodzony pomost przez fosę wiódł do głównego wejścia reduty i dalej na dziedziniec fortu. W latach 1870-1881 uwagę obrońców przekierowano bardziej na północ, włączając w obszar fortu jego obecną część zachodnią – dawniej baterię dział polowych. Na zachodniej lawie i na wschodniej galerii artyleryjskiej budowniczowie przewidzieli 10 stanowisk ogniowych dla dział, na których zainstalowano jedynie 4 armaty nadbrzeżne Kruppa kalibru 210 mm, oraz 7 armat 150 mm. Fort uzbrojony był również w artylerię polową i później w karabiny maszynowe. Na południowym i północnym odcinku fosy zbudowano 2 schrony strzeleckie połączone podziemnymi tunelami z dziedzińcem fortu. Z kolei na przełomie XIX i XX doprowadzono łączność telegraficzną oraz kolej wąskotorową.Fortyfikacja ta początkowo obsadzona była przez piechurów i artylerzystów w sile batalionu ok. 300 ludzi. Po I wojnie światowej obiekt przeszedł pod zarząd niemieckiej marynarki wojennej, pełniąc jednocześnie rolę pomocniczą aż do końca II wojny światowej. Po wojnie używany przez Rosjan, od 1962 r. przekazany miastu. Od opuszczenia obiektu przez Rosjan przez kilka lat pełnił funkcje magazynów, a później został opuszczony. W 2001 roku został wydzierżawiony przez fascynatów, którzy na jego terenie prowadzą jedną z najciekawszych inicjatyw związanych z tzw. żywą historią. W Forcie rezyduje historyczny komendant Twierdzy Morskiej, a po całym obiekcie oprowadzają przebrani w pruskie mundury studenci. Fort Gerharda to jedno z niewielu w Europie żywych muzeów, gdzie turyści mogą na chwilę przenieść się w czasie! I na własnej skórze poczuć smak wojskowej służby. Zwiedzanie Fortu  ma formę przyspieszonego przeszkolenia wojskowego. Turyści  zwiedzają fortecę pod opieką   „podłego”  i oczywiście umundurowanego pruskiego żołdaka . W czasie marszruty po terenie i wnętrzach Fortu zwiedzający   poznają jego historię, przechodząc  jednocześnie  kilka prób, które sprawdzą czy kandydat nadaje się do wojskowej  służby! Odwagi, ciemności i .. TAJEMNICA WOJSKOWA!
Zwiedzanie  zakończone jest nominacją na  historyczny stopień wojskowy i  wystrzałem armatnim.  Dla kadetów, którzy spragnieni są dodatkowych atrakcji przewidziano programy specjalne:  nocne zwiedzanie  zakończone ogniskiem,   dodatkowe próby – strzelanie z broni czaroprochowej, szkolenie przeciwchemiczne i zajęcia linowe. 










Warto zajrzeć też do Kamienia Pomorskiego:

Brama Wolińska - gotycka brama miejska z XIV wieku, obecnie Muzeum Kamieni oraz wieża widokowa

Widok z wieży


Katedra
wznoszona od XII do XV wieku ( do zwiedzania również wirydarz oraz skarbiec)


"Głaz Królewski"
Głaz narzutowy (obwód w najszerszym miejscu 20 m)